TULA: Bugtong ni Iñigo Ed. Regalado

May isang dalagang may buwan sa dibdib,
may tala sa noo na kaakit-akit,
nang aking makita’y natutong humibik,
nabinhi sa puso ang isang pag-ibig.

May isang binatang may luha sa mata,
may tinik sa puso at tigib ng dusa,
ang binatang ito nang iyong makita
nakaramdam ka rin ng munting balisa

May isang babaing matigas aug puso,
sa ano mang taghoy, hindi kumikibo,
kapag nag-iisa, luha’y tumutulo
may lihim na awa sa namimintuho…

May isang lalaking matibay ang dibdib,
sa bayo ng dusa’y marunong magtiis;
ma-gabi, ma-araw walang iniisip
kundi makarating sa pinto ng langit.

Ito’y isang bugtong na may-kagaanan,
nguni’t pusta tayo, di mo matuturan,
ang dahilan ay ‘di sa hindi mo alam
kundi sa ugaling matimpiing tunay.

Nguni’t balang araw ‘di mo matitiis
na ‘di ipagtapat ang laman ng dibdib,
ang bugtong ko naman sabay isusulit
na ang kahuluga’y tayo sa pag-ibig.