Bayan Ko (My Country) is a Tagalog poem written by José Corazón de Jesús in 1929. It was set to music by Constancio de Guzman and became a very popular song during the struggle against the Marcos dictatorship in the 1980s.
BAYAN KO
Lupain ng ginto’t bulaklak
Pag-ibig na sa kanyang palad
Nag-alay ng ganda’t dilag.
At sa kanyang yumi at ganda
Dayuhan ay nahalina
Bayan ko, binihag ka
Nasadlak sa dusa.
Ibon mang may layang lumipad
kulungin mo at umiiyak
Bayan pa kayang sakdal dilag
Ang di magnasang makaalpas!
Pilipinas kong minumutya
Pugad ng luha ko’t dalita
Aking adhika,
Makita kang sakdal laya.
Ang bayan kong Pilipinas
My country that is the Philippines
Lupain ng ginto’t bulaklak
Land of gold and flowers
Ibon mang may layang lumipad
Even a bird with the freedom to fly
kulungin mo at umiiyak
cage it and it cries
Pugad ng luha ko
Nest of my tears
Bayan ba kayang sakdal dilag
What more a country totally exquisite
Aking adhika
My desire
Makita kang sakdal laya
To see you completely free
Nilalaman:
Binabanggit nito ang pagmamahal sa tinubuang lupa, ang Pilipinas, at ang kagandahang taglay nito at ng mga sakripisyo ng mga mamamayan nito. Pinapahayag din ng tulang ito na ang Pilipinas bilang lupain ng ginto at bulaklak, na may kagandahan at biyaya na iniaalay sa pag ibig ng mga mamamayan nito.
Subalit, sa gitna ng papuri at paghanga, ang “Bayan Ko” ay nagbibigay liwanag din sa mga hirap na pinagdaanan ng bansa at ng mga mamamayan nito. Tinutukoy nito ang mga dayuhang mananakop na nagsamantala sa Pilipinas at iniwan ito sa paghihirap.
Damdamin:
Ang mga titik na -bansang bihag, nalulubog sa pagdurusa at pighati ang papahiwatig nang pagkaawa, paghihirap ng mga mamamayan nito, na ang mga Pilipino.
ang ibon ay nangangahulugang kalayaan
ano nga pala abg kahulogan ng ibon
edi bird
omg im sorry im cackling
me too lmaoo
Kalayaan